Od 28 czerwca 2025 roku polski e-commerce stanie przed nowym obowiązkiem, który dla jednych może oznaczać konieczność przebudowy sklepu internetowego, a dla innych… ogromną szansę. W życie wchodzi Polski Akt o Dostępności (PAD), czyli ustawa implementująca unijny Europejski Akt o Dostępności (European Accessibility Act, EAA). Choć temat brzmi jak coś z marginesu świata UX, w rzeczywistości dotyczy on fundamentów cyfrowej sprzedaży i tego, jak postrzegają nas klienci – zwłaszcza ci, którzy wcześniej byli wykluczani.

Nowe przepisy nie pojawiły się znikąd. To efekt wieloletnich prac na poziomie Unii Europejskiej nad stworzeniem wspólnych, jednolitych reguł dostępności dla usług cyfrowych. Europejski Akt o Dostępności został przyjęty w 2019 roku, ale każde państwo członkowskie musiało wdrożyć go na swój sposób. W Polsce efektem tego procesu jest ustawa z 26 kwietnia 2024 roku – nazywana właśnie Polskim Aktem o Dostępności. I choć wielu przedsiębiorców może jeszcze nie zdawać sobie z tego sprawy, dokument ten zmienia zasady gry w świecie cyfrowej sprzedaży.

Ustawa nie została stworzona po to, by uprzykrzać życie właścicielom sklepów internetowych. Jej celem jest zapewnienie równego dostępu do usług cyfrowych – szczególnie dla osób z niepełnosprawnościami wzroku, słuchu, ruchu czy trudnościami poznawczymi. To nie jest już kwestia dobrej woli czy przewagi konkurencyjnej. To kwestia prawa.

Kogo dotyczą nowe przepisy?

Wbrew powszechnym obawom, ustawa nie obejmie wszystkich bez wyjątku. Najmniejsze firmy, tzw. mikroprzedsiębiorcy (czyli zatrudniający mniej niż 10 osób i osiągający roczny obrót poniżej 2 mln euro), są z PAD formalnie wyłączeni. Ale warto tu postawić gwiazdkę – bo zwolnienie z obowiązku nie oznacza zwolnienia z odpowiedzialności. Dostosowanie sklepu do potrzeb osób z niepełnosprawnościami może być nadal wymagane przez klientów, partnerów biznesowych czy organy nadzoru – zwłaszcza jeśli firma obsługuje większych graczy.

Pozostali przedsiębiorcy prowadzący działalność e-commerce muszą dostosować się do nowych przepisów – a dokładniej: muszą zapewnić, że ich usługi cyfrowe będą zgodne z wytycznymi WCAG 2.1 na poziomie AA. To standard opracowany przez World Wide Web Consortium (W3C), który definiuje zasady tworzenia dostępnych stron internetowych.

Na poziomie technicznym dostępność to znacznie więcej niż wrzucenie „altów” do obrazków. To kompleksowe podejście do projektowania i kodowania stron, które mają być możliwe do obsłużenia przez każdego użytkownika – niezależnie od jego możliwości fizycznych czy technologicznych.

Strona internetowa sklepu powinna m.in. umożliwiać pełną nawigację za pomocą klawiatury, posiadać odpowiedni kontrast tekstu, umożliwiać powiększanie czcionek, zapewniać czytelność formularzy, a także współpracować z czytnikami ekranu. Wymagana jest również przejrzystość struktury strony – odpowiednie nagłówki, logiczne etykiety przycisków, tekst alternatywny do grafik i możliwość łatwego powrotu do poprzednich kroków w procesie zakupowym.

To wszystko może brzmieć jak wyzwanie, ale też jako krok milowy w stronę dojrzalszego e-handlu. W rzeczywistości wiele z tych wytycznych nie tylko pomaga osobom z niepełnosprawnościami – ale poprawia komfort korzystania z witryny każdemu użytkownikowi. Dostępność to dziś po prostu dobra praktyka UX.

Co jeśli nic nie zrobię?

Zignorowanie nowych regulacji może mieć poważne konsekwencje. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK), który będzie nadzorować wdrażanie PAD, będzie mógł nakładać kary finansowe – w niektórych przypadkach sięgające nawet 10% rocznego obrotu. To oznacza, że nie chodzi o symboliczne sankcje, ale realne zagrożenie dla firm, które nie dostosują się do obowiązujących standardów.

Co więcej, brak dostępności może oznaczać również utratę dostępu do zamówień publicznych i przetargów, a także narażenie się na procesy cywilne ze strony klientów lub organizacji konsumenckich. W dobie mediów społecznościowych nawet pojedynczy przypadek „cyfrowego wykluczenia” może odbić się głośnym echem w sieci i uderzyć w reputację marki.

To zależy. Polski Akt o Dostępności wchodzi w życie 28 czerwca 2025 roku – i od tego momentu wszystkie nowo udostępnione usługi cyfrowe (np. nowe sklepy, aplikacje, systemy zamówień) muszą być zgodne z ustawą. Dla już istniejących serwisów przewidziano okres przejściowy do 2030 roku, ale tylko pod warunkiem, że nie ulegną one „istotnym zmianom technologicznym”. Co to oznacza?

Jeśli planujesz redesign strony, migrację na nowy silnik, zmianę CMS-a, wdrożenie nowej bramki płatniczej lub integracji z aplikacją mobilną – wówczas obowiązek zgodności z PAD zaczyna obowiązywać natychmiast. Krótko mówiąc: każdy większy ruch technologiczny w sklepie może „aktywować” nowe przepisy. Dlatego właśnie najlepiej działać już teraz, planując dostosowania w sposób przemyślany i zgodny z rozwojem całego sklepu.

Jak się przygotować?

Najlepszym punktem wyjścia jest przeprowadzenie audytu dostępności – samodzielnie lub z pomocą specjalistycznej firmy. W sieci dostępne są narzędzia takie jak WAVE, Axe czy Lighthouse, które pomagają zidentyfikować najczęstsze błędy dostępności. Równocześnie warto wdrożyć tzw. deklarację dostępności – dokument opisujący stopień dostosowania strony do wymagań ustawy, który powinien być łatwo dostępny na stronie sklepu.

Dostosowanie sklepu nie powinno być jednorazowym projektem, lecz stałym procesem, który stanie się częścią codziennego zarządzania stroną. Jeśli masz zespół UX, frontendowców lub korzystasz z zewnętrznych agencji – upewnij się, że są oni świadomi obowiązujących standardów i potrafią wdrożyć je zgodnie z WCAG 2.1 AA.

Czy to się w ogóle opłaca?

Odpowiedź brzmi: zdecydowanie tak. Dostępność to nie tylko wymóg prawny, ale też szansa biznesowa. Osoby z niepełnosprawnościami to miliony potencjalnych klientów – tylko w Polsce to ponad 4,5 mln osób. Do tego dochodzą seniorzy, użytkownicy urządzeń mobilnych z ograniczeniami technicznymi, osoby czasowo niepełnosprawne (np. z kontuzjami), a także coraz większa grupa osób, które po prostu cenią sobie wygodne, czytelne, logiczne interfejsy.

Badania pokazują, że sklepy, które wdrożyły zasady dostępności, zyskują nie tylko wizerunkowo, ale też finansowo. Strony dostosowane do WCAG osiągają lepsze wyniki w SEO, mają niższy bounce rate i wyższą konwersję. Dostępność przestaje być dodatkiem – staje się nowym standardem.

Polski Akt o Dostępności to nie jest jedynie kolejny przepis, który trzeba „odhaczyć”. To symbol zmiany – takiej, która na stałe wpisze się w krajobraz e-commerce. Dostosowanie się do niego może być dla wielu firm pierwszym krokiem w stronę dojrzałości cyfrowej. To inwestycja w jakość, inkluzyjność i nowoczesność.

Jeśli zrobisz to dobrze – zyskasz przewagę. Jeśli zignorujesz – możesz wiele stracić.

W polskim e-commerce znów zawrzało. Rząd pracuje nad nowelizacją przepisów podatkowych, która może znacząco zmienić krajobraz handlu internetowego w Polsce. Chodzi o rozszerzenie obowiązującego od kilku lat podatku od sprzedaży detalicznej – obecnie nakładanego głównie na duże sieci handlowe – również na firmy działające online. W branży zawrzało, a organizacje reprezentujące interesy przedsiębiorców biją na alarm. Nowa danina, choć jeszcze nieopublikowana w formie projektu ustawy, już teraz wzbudza ogromne kontrowersje i niepokój.

Podatek od sprzedaży detalicznej, wprowadzony w 2021 roku, miał przede wszystkim objąć największych detalistów – wielkopowierzchniowe sieci handlowe osiągające znaczne obroty. Stawki zostały ustalone progresywnie, co oznacza, że firmy z większymi przychodami płacą wyższy procent. Dotąd e-commerce był z tego podatku wyłączony, co zdaniem rządu tworzyło nierówność konkurencyjną. W praktyce oznaczało to, że sklepy stacjonarne, które od lat muszą płacić daninę od obrotu, rywalizowały z dynamicznie rosnącym sektorem internetowym, który z tego obowiązku był zwolniony.

Ministerstwo Finansów planuje to zmienić. W zamyśle polityków, zmiana ma „wyrównać szanse”, zwłaszcza w kontekście przenoszenia dużej części handlu do Internetu. Ale branża widzi to zupełnie inaczej. Związek Przedsiębiorców i Pracodawców ostrzega, że podatek uderzy nie tylko w największe platformy, takie jak Allegro czy Empik, ale również w małe i średnie sklepy internetowe, które działają z dużo mniejszymi marżami i nie dysponują zasobami finansowymi porównywalnymi do tych, jakimi dysponują globalni gracze.

Obawy dotyczą również skutków ubocznych tego rozwiązania. W opinii ekspertów, nowa danina może paradoksalnie jeszcze bardziej wzmocnić zagraniczne platformy sprzedażowe – zwłaszcza chińskie, takie jak Temu czy AliExpress – które mimo obowiązujących przepisów wciąż często unikają pełnego opodatkowania w Polsce. W efekcie lokalni przedsiębiorcy mogą zostać wypchnięci z rynku, mimo że to właśnie oni budują realną wartość dodaną w gospodarce – płacą podatki, zatrudniają pracowników, inwestują w obsługę klienta i lokalną logistykę.

Wielu przedsiębiorców zauważa też, że e-commerce nie jest tożsamy z handlem wielkopowierzchniowym. Koszty prowadzenia sklepu internetowego są inne – często obejmują wyższe opłaty za logistykę, inwestycje w technologię, reklamy w mediach społecznościowych czy platformach reklamowych. E-commerce to nie hipermarket – jak słusznie zauważyła Izba Gospodarki Elektronicznej – dlatego nie powinno się wobec niego stosować identycznych narzędzi fiskalnych.

Co więcej, wciąż nie jest jasne, kogo dokładnie miałby objąć ten podatek. Czy będą to tylko najwięksi gracze o określonym poziomie przychodów? Czy też próg zostanie ustalony tak nisko, że obejmie także średniej wielkości e-sklepy, które dopiero budują swoją pozycję? Brak szczegółowych informacji budzi niepokój wśród właścicieli sklepów online, którzy muszą planować budżety z wielomiesięcznym wyprzedzeniem.

Przeciwnicy zmian wskazują również, że skuteczniejsze i bardziej sprawiedliwe byłoby uszczelnienie istniejących przepisów dotyczących VAT oraz kontroli nad sprzedażą transgraniczną, zamiast nakładania kolejnych obciążeń na legalnie działające, polskie firmy. Wielu obawia się, że nowy podatek będzie po prostu kolejną formą fiskalizmu – wygodnym sposobem na zwiększenie wpływów budżetowych, ale kosztem rozwoju nowoczesnego sektora gospodarki.

Nie można też zapominać o możliwych skutkach dla konsumentów. Wprowadzenie podatku może doprowadzić do wzrostu cen, ograniczenia oferty, spadku jakości usług i innowacyjności. W dłuższej perspektywie najbardziej odczują to zwykli klienci, którzy przyzwyczaili się do wygody, konkurencyjnych cen i szerokiego asortymentu w polskich sklepach internetowych.

Na razie branża czeka na konkretny projekt i zapowiada walkę o jego zablokowanie lub istotne złagodzenie. Wydaje się, że kluczowe będą tu konsultacje społeczne i mobilizacja środowiska e-commerce. Jeśli rząd zignoruje głos tej części gospodarki, może doprowadzić do wyhamowania rozwoju sektora, który w ostatnich latach był jednym z najdynamiczniej rosnących filarów polskiej przedsiębiorczości.

Dla właścicieli e-sklepów najbliższe tygodnie będą kluczowe. To czas na analizę możliwych skutków, przygotowanie alternatywnych scenariuszy działania i – być może – zjednoczenie sił w obronie wspólnego interesu. Nadchodzi zmiana, która może zdefiniować kształt polskiego handlu internetowego na kolejne lata.

Kwiecień 2025 okazał się wyjątkowo dynamicznym miesiącem dla polskiego handlu detalicznego. Dane opublikowane przez Główny Urząd Statystyczny pokazały wyraźne ożywienie konsumenckie, a udział e-commerce w sprzedaży detalicznej utrzymał się na wysokim, choć nie rekordowym poziomie. Zjawisko to pokazuje nie tylko trwałość kanału online, ale również jego powolne, ale konsekwentne przenikanie do codziennych nawyków zakupowych Polaków.

Ogólny obraz handlu detalicznego: powrót konsumenta

Według danych GUS sprzedaż detaliczna w cenach stałych wzrosła w kwietniu o 7,6% rok do roku. To największy wzrost od ponad dwóch lat i dowód na to, że konsumenci wrócili do aktywnego robienia zakupów. Kluczowymi czynnikami, które przyczyniły się do tej sytuacji, były:

• Święta Wielkanocne przypadające w tym roku na kwiecień, co zwykle generuje większy ruch w sklepach spożywczych, odzieżowych i elektronicznych.
• Dodatkowa niedziela handlowa, która wpłynęła na wzrost liczby transakcji.
• Realny wzrost wynagrodzeń, który zwiększył siłę nabywczą Polaków – w połączeniu ze stabilizacją inflacji, to oznacza więcej pieniędzy do wydania na towary inne niż podstawowe.

Warto również zaznaczyć, że sprzedaż wzrosła niemal we wszystkich głównych kategoriach – największy skok zanotowano w sprzedaży samochodów i części (14,9%), ale równie imponujące były wyniki w branży meblarskiej i RTV/AGD (13,2%) oraz odzieżowej (8,4%).

E-commerce trzyma się mocno. Udział na poziomie 8,8%

Sprzedaż online w Polsce wciąż utrzymuje się na stabilnym poziomie. Udział e-commerce w całkowitej sprzedaży detalicznej wyniósł 8,8% – co oznacza niewielki spadek względem niektórych miesięcy zimowych (kiedy tradycyjnie notuje się wyższe udziały online), ale też stabilizację po pandemii i ugruntowanie pozycji kanału cyfrowego jako stałego elementu krajobrazu handlu.

Największe znaczenie e-handel odgrywał w następujących kategoriach:

• Odzież i obuwie – udział e-commerce wzrósł do 25,4% z 23,1% w marcu. To efekt sezonowych zakupów przedświątecznych oraz akcji promocyjnych.
• Meble, RTV i AGD – udział wzrósł z 16,3% do 17,3%. Kupujący korzystali z wygody zakupów online i porównywarek cen.
• Farmaceutyki i kosmetyki – wzrost znaczenia e-commerce, choć mniej dynamiczny niż w pozostałych kategoriach.

Wzrost sprzedaży w tych segmentach to efekt nie tylko działań promocyjnych, ale też coraz lepszej logistyki i ofert typu „next-day delivery”, które zbliżają zakupy online do doświadczenia stacjonarnego.

Choć ogólny wzrost sprzedaży w handlu tradycyjnym był bardziej spektakularny niż w e-commerce, to warto zauważyć, że sprzedaż internetowa nie tyle spowolniła, co ustabilizowała się. E-handel przestał być „zaskoczeniem” i staje się częścią normy – co z perspektywy strategii długoterminowej jest pozytywnym sygnałem. Eksperci komentujący dane GUS wskazują, że rynek detaliczny wszedł w fazę konsolidacji: konsumenci są coraz bardziej selektywni, porównują ceny i jakość, a zakupy online traktują jako równorzędną alternatywę wobec wizyty w galerii handlowej.

Kwiecień 2025 był miesiącem, który pokazał dwa ważne trendy w polskim handlu:

1. Ożywienie zakupowe i realny powrót konsumentów do handlu tradycyjnego, szczególnie w kontekście okresu świątecznego i korzystnych warunków makroekonomicznych.
2. Stabilna, nienachalna obecność e-commerce, który nie walczy już o uwagę – on ją po prostu ma. Udział 8,8% nie jest rekordem, ale jest świadectwem trwałości i adaptacji cyfrowych nawyków.

Wchodząc w kolejne miesiące, warto obserwować, czy sezonowe trendy i nowe modele sprzedaży (np. quick commerce, livestream shopping) wpłyną na zwiększenie udziału sprzedaży online. Jedno jest pewne – polski konsument 2025 roku porusza się między kanałami sprzedaży z coraz większą płynnością i świadomością, a dla sprzedawców oznacza to konieczność perfekcyjnego zarządzania wielokanałowością.

Komisja Europejska zaproponowała wprowadzenie opłaty w wysokości 2 euro za każdą paczkę o wartości poniżej 150 euro, wysyłaną bezpośrednio do konsumentów w Unii Europejskiej. Zmiana ta ma na celu ograniczenie napływu tanich towarów z platform takich jak Temu i Shein oraz pokrycie kosztów kontroli celnej. Dlaczego UE wprowadza nową opłatę?

W 2024 roku do UE trafiło około 4,6 miliarda paczek o niskiej wartości, z czego ponad 90% pochodziło z Chin. Obecny system zwolnień celnych dla przesyłek o wartości poniżej 150 euro (tzw. zasada „de minimis”) pozwalał na unikanie opłat celnych przez platformy e-commerce. Nowa opłata ma na celu:

• Pokrycie kosztów kontroli celnej.
• Ograniczenie napływu tanich towarów niespełniających norm UE.
• Wyrównanie warunków konkurencji dla europejskich sprzedawców.
  

Jakie będą stawki opłat?

• 2 euro – dla paczek wysyłanych bezpośrednio do konsumentów w UE.
• 0,50 euro – dla paczek kierowanych do magazynów zlokalizowanych w UE.
  

Co to oznacza dla konsumentów i sprzedawców?

Dla konsumentów oznacza to potencjalny wzrost cen produktów zamawianych z platform takich jak Temu i Shein. Dla sprzedawców spoza UE może to oznaczać konieczność zmiany modelu logistycznego, np. poprzez korzystanie z magazynów w UE, aby skorzystać z niższej stawki opłaty.

Propozycja Komisji Europejskiej musi jeszcze zostać zatwierdzona przez Parlament Europejski i państwa członkowskie UE.